Categorie: Verslag

Blijft joep behouden voor het tweede team? Dat was de vraag die woensdagavond een antwoord zou krijgen.
Er moest wat joep betreft aan tenminste een voorwaarde worden voldaan: Het tweede team moest winnen. Dan zou het team niet degraderen en zou Joep kunnen blijven.
Bas kwam om de spanning te verhogen wat later omdat hij door een vergissing, of was het toch iets anders?......
Hoe dan ook hij stond bij Caissa voor de deur en werd daar weggestuurd. Tegelijkertijd kreeg hij een programmaboekje van Huize Lydia in zijn hand gedrukt.
Dat zou later in het Noorderpark  op weg naar "het Anker" nog goed van pas komen, maar dat slaan we over.

Teamleider Ronald had een tactische vondst gedaan die heel goed zou uitpakken. Hij speelde niet. Zijn favoriete vervanger heette Paco.
Een kwartiertje na aanvangstijd kwam Bas toch nog. De anderen hadden niet gewacht en waren vast begonnen. Door de adrenaline die door het te laat komen was aangemaakt, kwam Bas volgens eigen zeggen lekker uit de startblokken. De achterstand in tijd was snel ingelopen en hij speelde daadkrachtig en goed verder (hij heeft zijn partij nog niet nagespeeld).
Michiel stond goed, maar dat was op dat moment het enige pluspunt.

Jan de Boer die verdorie op het eerste bord steeds sterke tegenstanders trof, maakte remise en dat was niet voor de eerste keer. Op zich een goed resultaat, maar Joep verwacht wel iets meer van hem. Om een hogere rating te krijgen zou hij af en toe een  wat meer moeten uitgaan van zijn eigen kracht. Ik bedoel eigenlijk gewoon wat langer doorspelen en winnen. Ook Joep verraste mij, zou hij toch niet willen dat De Volewijckers zich zou handhaven of was het werkelijk een remisestand? dat werd overeengekomen en daarna maakte Lizet ook remise: 1,5 - 1,5. Goed gedaan, Dat zou echter niet genoeg zijn. Paco kwam langzaamaan beter te staan en won daarna ook nog 2,5 - 1,5. Wat een geweldig talent. Bas bracht zijn opponent steeds verder in het nauw, dwong pionwinst af en maakte het zijn tegenstander zo moeilijk dat die door de vlag ging. Bas werd daarna door zijn tegenstander met u aangesproken. Na zo'n prestatie is dat ook wel terecht. Aan de bar hoorde ik dat Michiel ook gewonnen had 4,5 - 1,5.
Feest, de handhaving was een feit.
Arno maakte een inschattingsfout.  Ho Ho Jij hebt dat ook wel eens gedaan. In het toreneindspel had zijn tegenstander twee pionnen meer. Dat is ook in deze klasse teveel. Bij Gyan speelden zich in het eindspel nog wat doldwaze taferelen af. Ik herken dat wel, Ik zal hier uit respect voor iedereen en ook voor de klasse waarin we spelen niets over zeggen. Stel 6-2. Als we hier de twee halfjes van Jan en Joep zouden aftrekken  zouden we nog steeds met 5-3 hebben gewonnen, maar beschouw dit laatste maar als niet geschreven. Ik zou ze erg missen, die Jan en Joep. Al met al was het wel weer een avond die voorbij ging.... .  Er komen er meer. Wat een gedoe he? met die Joost Klein.

Door Frank van der Velpen

U kent het vast wel. Wat vindt U erger: team verliezen en zelf winnen of
zelf verliezen en team winnen ? Ik zal voor mezelf spreken: het winnen van het
team verzacht de pijn van het zelf verliezen aanmerkelijk. Maar bij de wedstrijd
Volewijckers.1 – KLM Pegasus.1 deed zich een interessant fenomeen voor.
We kwamen al snel met 2-0 achter, maar dat was voor menig speler het teken om
voor de winst te gaan bij een gelijke stelling. In feite hebben de 2 nederlagen bijgedragen
tot de nette 6-2 overwinning en kunnen we toch echt van een teamprestatie spreken.
Ik als teamleider kan er trots op zijn.
Fred Jungen moest tegen een tegenstander die er met een score van 3 uit 4 goed bij stond.
Op een gegeven moment zag ik de torens geruild worden en zwart had nog een loper naast
de pionnen over 0-1. Martin Beugel was toch wel de verrassende tweede nederlaag.
Hij had even niet verder gekeken dan noodzakelijk leek en zag zijn loper in de problemen komen en zo stonden we met 2-0 achter.
Maar zoals al opgemerkt was dat voor de rest van het team reden om de ruggen te krommen. Roger Mehra stond al snel beter in een toreneindspel met een pion meer. Hij speelde tegen Hans Solcer, die tot deze wedstrijd nog ongeslagen was. Er zaten wel meer spelers bij KLM Pegasus met een persoonlijk goede score en dat maakt de 6-2 overwinning eigenlijk nog mooier. Barry speelde op bord 3 met zwart en zorgde ook al snel voor 2-2 en toen werd het een tijdje stil. Zelf was ik met zwart druk bezig tegen Maurits vd Meer die met een score van 4 ½ uit 5 hoog op de topscorerslijst stond. Naast onze Barry.
Al snel was ik de opening vergeten en dacht aan de wijze woorden van Barry: het is allemaal psychisch, je moet er volledig voor gaan. En zo ging ik de zetten zelf verzinnen met de zet Ta7 als teken dat ik wel enigszins wist waar ik mee bezig was. Met zwart een pion op a6 en b7 met een toren op a7. Zelfs de computer gaf aan dat die zet op dat moment de beste was. Cor Croese was op dat moment langs de borden gelopen en zag de toren “verdwaald” op a7 staan en dacht: “die zet is zo raar, zal wel theorie zijn”.
Op een gegeven moment stond ik wel iets beter met zwart, maar zag geen winstplan. Een
van de moeilijkste zaken van het schaken is het vinden van “de doodsteek”. De beslissende wending in de partij voor de overwinning. Omdat ik de stand op de borden niet goed wist en
wel wist dat we al 2 partijen verloren hadden, deed ik een riskante poging op winst te spelen met g5. Het plan was misschien niet zo slecht, maar de uitvoering was minder. Mijn tegenstander schrok wel van die zet, dus deed door de schrik ook niet de beste zetten.
Toen hij de torens afruilde zag ik dat het pionneneindspel voor mij zeer kansrijk was.
Uiteindelijk verliep het pionneneindspel zoals ik gezien had en de winst was binnen.
Sanne met wit heb ik niet gezien, ofschoon ik 1 keer het bord gezien heb en vond dat hij
ruimtevoordeel had. En zo stond het 4-2 voor ons en in de wandelgangen werd al van een
6-2 overwinning uitgegaan. Ik sprak Cor Croese na de partij en hij was tevreden over zijn eerste deel van de partij, maar toen ook hij naar “de doodsteek” op zoek ging keurde hij een
winnende wending onterecht af. Zijn tegenstander, de beste speler Peter den Heer, speelde taai tegen, maar ook Cor nam geen genoegen met remise vanwege de 2-0 achterstand en
bleef op winst spelen met 5-2 als gevolg. Tot slot kwam er een licht applaus bij het bord van Tigran vandaan ten teken dat hij zijn partij op bord.2 netjes gewonnen had en zo kwam toch nog een nette teamprestatie van 6-2 op de borden.

VOLEWIJCKERS IN FINALE BEKER  , door Frank van der Velpen.

Het was 1 zet, die bepalend was of VAS, de koploper in de Topdivisie, of de Volewijckers, de koploper in 1A, de halve finale van de beker zou winnen.

Met deze opmerking doe ik natuurlijk Barry, Tigran en Martin te kort want ook zij droegen bij aan de overwinning. Maar als de tegenstander van Cor die ene zet niet gedaan zou hebben was het 2-2 geworden en was VAS winnaar geworden. Bij een gelijk spel vervalt eerst de score van het 4e bord en daar had Martin een fraaie overwinning behaald. Maar het werd geen 2-2 vanwege die ene zet. Cor zag de hand van zijn tegenstander boven diens paard hangen en dacht : “ja, ja zet m”  want hij had al gezien dat dat in feite een blunder zou zijn voor zwart.

Dit voorval doet me denken aan een gebeurtenis heel lang geleden en ik weet niet eens meer of het aan mijn bord gebeurde, dan wel dat ik het zag gebeuren bij een ander. Een speler “hangt” met zijn hand boven een pion en denkt nog na of hij die zal zetten. Zijn tegenstander wil zo graag dat hij de pion zet, want dat kost een stuk, waardoor hij een duw tegen de tafel geeft in de hoop dat de pion dan de hand raakt waardoor hij kan zeggen: “stuk aangeraakt”. Dat zijn nou weer van die gebeurtenissen, die ik onthoud. Eerst haalt de tegenstander van Cor zijn hand weg waardoor Cor denkt: “verdorie, hij ziet het”, maar daarna speelt hij alsnog het paard waardoor Cor zijn loper tegen het paard kan ruilen en zijn vrijpion naar de overkant loopt. En in plaats van te verliezen wint Cor: 1-0 Volewijckers.

Ik heb het al vaak gehad over dat kwartje dat een bepaalde kant op valt.

Nou, dit was een rijksdaalder die de goede kant op viel. Winnen of verliezen op bord 2 is bij een viertal en de beker heel belangrijk, mede gezien wat er gebeurt bij

een 2-2 stand.

Zo halverwege de wedstrijd ging menig toeschouwer een kijkje nemen en bijna alle Volewijckers-toeschouwers kwamen weer een beetje bedrukt beneden.

Martin stond beter, daar was iedereen het wel over eens, maar Cor stond belabberd en Tigran en Barry stonden niet beter, dus de 2-2 hing in de lucht, dus uitgeschakeld.

Maar zoals zo vaak gebeurt er toch wel veel in het 2e deel en in ieder geval komt er duidelijkheid. Martin won alsnog na “het geluk van Cor” en toen stond het 2-0 met nog 2 zwart-partijen te gaan. En die zwartspelers stonden inmiddels niet minder. Barry stond wel een pion achter, maar had een beter stukkenspel. Hij was uit een opening gekomen, die we hem nooit eerder hebben zien spelen. Knap dat hij direct weet hoe hij daarmee om moet gaan. Als ik een nieuwe opening speel verlies ik de eerste 5 partijen, omdat ik niet precies weet hoe ik ermee om moet gaan. Leergeld zullen we het maar noemen. Eerst was het Barry die het beslissende halfje haalde en daarna haalde ook Tigran zijn halfje met zwart binnen, ofschoon ik dacht dat hij het pionneneindspel beter had kunnen spelen, maar ik kan me vergissen.

Leuke anekdote had Tigran bij zijn wedstrijd. Een tijd geleden had hij een snelschaakpartij tegen deze zeer jonge tegenstander gespeeld en toen speelde hij siciliaans waarbij zijn tegenstander a tempo de eerste 20 zetten op het bord zette. Hij verloor kansloos. Dus koos hij deze keer een solide verdediging in de geest van Tigran Petrosian en kwam zo op een gelijk spel uit.

Al met al een nette prestatie van het Beker-team.

 

VERSLAG VAN EEN WEDSTRIJD, waar ik gelukkig niet bij was. Door Frank van der Velpen, en zijn interim-coach.

 

Ik had het in de voorgaande wedstrijden al opgemerkt. Als teamleider loop je langs de borden tijdens de wedstrijd en je ziet vele stellingen waarbij het kwartje beide kanten op kan vallen.

En je weet: er komt een wedstrijd  waarbij meerdere kwartjes de verkeerde kant op zullen gaan vallen. Gelukkig heb ik dit onderwerp al een paar keer aangehaald en op de wedstrijddag dat het grotendeels gebeurde was ik in Egypte op vakantie. Mijn hart is dankbaar.

Van mijn souffleur heb ik begrepen dat het op een gegeven moment een gespeelde wedstrijd was met een makkelijke winst voor Volewijckers. Hoe het precies gegaan is weet ik natuurlijk niet, want ik was er niet bij, maar als ik mijn voorstellingsvermogen even lekker laat gaan stonden we al snel met 3-1 voor.

Winst Barry en Martin en nette halfjes van Tigran en Robert Jan met zwart. Roger zal gedacht hebben: de rest staat stukken beter, dus ik neem een halfje  3 ½ - 1 ½  en nog maar 1 winstpartijtje. Appeltje eitje. Martin liep rustig rond en wacht op wie als eerste de 4 ½ maakt.

En dan gebeurt waar mening teamleider nog voor bij de psycholoog loopt: op alle 3 de borden gaat het mis. Wat er precies mis gegaan is weet ik natuurlijk niet, maar ik kan me voorstellen dat er een stuk opeens verloren ging. Een van de spelers wilde de partij mooi tactisch beeindingen en er zat een lek in de combinatie. In gewonnen stelling door de klok gegaan lijkt me niet, anders had mijn souffleur dat zeker wel gemeld, maar opeens leken we op een

3 ½ - 4 ½ nederlaag af te stevenen. Zou die onderaan bengelende Espion ons weer de titel gaan kosten ?!  Op alle resterende borden vielen de kwartjes de verkeerde kant op. O, wat ben ik blij dat mij dat bespaard gebleven is. Terwijl dit drama plaats vond zat ik niets vermoedend rustig aan de kamelen-steak. En ja hoor, het drama leek zich te voltrekken: Cor en Jan konden opgeven en een stand van 3 ½ - 3 ½ kwam op de borden. De leden van Espion in opperste extase. Zou Richard er nog 4 – 4 van kunnen maken hoopten de Volewijckers.

En toen, ja en toen, viel het laatste kwartje de goede kant op: de Schwindel van Richard !!

Het grote mysterie van schaakclub de Volewijckers voltrok op de avond van 19 februari 2024.

Het zal de geschiedenis in gaan als “De Schwindel van Richard” en hopelijk zal hij ons daar ooit van op de hoogte brengen, maar door de schwindel van Richard werd er toch nog gewonnen met 4 ½ - 3 ½.

Ik had aan Martin wat specifiekere zaken kunnen vragen, maar dan was ik toch een beetje bij de wedstrijd aanwezig geweest. De persoonlijke resultaten kloppen en de dramatische nederlagen van Cor en Jan kloppen. Dat Richard eerst “ïets minder stond” en met een schwindel won klopt ook, dus de essentie van mijn verhaal blijft staan. De titel had ook kunnen zijn:

Volewijckers.1 komt met de schrik vrij, maar dat had ik al eens eerder gebruikt.

 

P.S.: Schwindel is een duits woord voor zwendel. Bij het schaakspel betekent dit:

Je staat verloren, maar je probeert je tegenstander een loer te draaien. Als hij

“daarin tuint”is de schwindel gelukt. In feite praten we alleen over een schwindel

als de schwindel gelukt is, zoals bij Richard.

Dinsdag 13 februari speelden wij met 6 leden tegen Pegasus Amstelveen 2. Zoals in vorig verslag beschreven hadden Bas en Lizet vorige week een goed begin gemaakt door remise te spelen. Beiden met zwart,zodat we nu met 4 man met de witte stukken speelden. Alleen Michiel en Ronald hadden zwart. Het zou moeilijk worden , was de verwachting. De gastgevers waren,zoals gebruikelijk bij onze opponenten, op papier sterker ( 1681 om 1565 ) en stonden ook in de middenmoot, wij stijf onderaan samen met onze grootste concurrent voor klasse behoud, Caissa 5. Ikzelf maakte als eerste remise, maar eens de eindeloze verliesreeks een halt toeroepen! Arno volgde vrij spoedig ook met remise.  Michiel had de eer tegen hun sterkste man aan te treden, kwam goed uit de openingen werkte een klein voordeel uit. Toch maar remise gemaakt. Nog drie te gaan. Jan op 1 vertrouwend op zijn aangescherpte nieuwe repertoire. Intussen dan maar aandacht voor onze "jonkies "

Gyan is hier al in de eindfase van zijn partij. Thema was, koning in het midden, zwart kwam niet aan rokade toe en werd langzaam steeds vaster gezet. Druk opbouwen op veld e7 en met een fraaie combinatie toeslaan. Een mooi vervolg op zijn eerste winstpartij uit de eerste ronde!

Dan Paco, viel in voor Joep en deed dat uitstekend. Moest tegen de altijd solide Leon van Hedel, 1627. het werd een lange zit. Paco ging er vol voor en speelde aanvallend. In eerste instantie kon zwart alles goed opvangen, maar na de nodige ruil kwam onze man actiever met zijn koning binnen en zag zijn kalmte en vastberadenheid beloond. Pionnenmeerderheid op damevleugel met ondersteuning van koning. Vaak zegt men zijn eindspelen met ongelijke lopers remise, maar hier moest Zwart zijn loper geven en was de meerderheid van hem op koningsvleugel niet meer van belang. Zie onderstaande foto van de eindfase.

Jan was als laatste bezig, had al eerder remise aangeboden, maar dit mocht niet worden geaccepteerd , want Pegasus stond toen al achter! Tot verdriet van Jan kwam hij er niet doorheen en op vallen van de vlag van zijn tegenstander werd het alsnog remise.

Zo werd er door niemand verloren, voorwaar heel knap! ja zelfs gewonnen met 3 - 5 . Waarvan hun nostalgische scorebord getuigde.