Via Ouderkerk aan de Amstel naar Amstelveen.
Groenelaan.
Prettige ontvangst.
Voor de verandering geen gezeur á la “ik wil liever op bord 4 in plaats van 3”, of “zwart, ik speel de laatste tijd beter met zwart” of …
Niets van dat al.
Al snel wordt er flink gescoord. Drie mensen komen remise overeen en de rest wint. Nou ja, de rest?
Er is nog één partij die langer duurt.
En die gaat verloren. Tegen een tegenstander met een rating van 150 punten minder.
Sukkel.
Wie die figuur nou ook weer was ben ik vergeten.
Zaterdag 4 november speelden De Volewijckers opnieuw in de sfeerrijke zaal van Het Baken aan het Purmerplein. De bezoekers van HWP 4 uit Haarlem bestonden naast spelend teamleider Koos Stolk, al sinds mensenheugenis trouwe medewerker op het Bondsbureau, uit vooral jongere spelers die volop in ontwikkeling zijn. Vandaar dat het op papier grote ratingverschil ( gemiddeld 1683 v.v.. 1397 ) niet al te serieus genomen dient te worden.
Ik weet niet wie er als eerste klaar was, Martin of Louy. Martin speelde tegen een invaller , zag ik op hun lijst. Denk dat Martin niet al te veel moeite heeft gehad met de winst. Louy zette de partij mooi op, met wit en gedurfd en actief. Hij kwam gevaarlijk binnen , tegenstander niet gerokeerd. Helaas ging het ergens mis en verlies. Ik heb goede hoop dat Louy snel leert en zich komende maanden ontwikkeld tot een waardevolle speler. Een speler die al ietsie verder is in zijn ontwikkeling is Gyan de Haan. Hier zijn partij met eigen commentaar. Interessant om de uitleg van zijn plan te volgen. Ook boeiend omdat hij zijn twijfels niet verstopt. Altijd lastig om te kiezen welke zet nou de beste is, soms, ook hier, ga je toch iets anders doen, ook al wil je dat eigenlijk niet. Spoken zien , noemt Gyan het treffend.
Bij de partij van Gyan kun je op een zet klikken om het diagram te zien, dat kun je vervolgens naar de kant van het scherm plaatsen. Zo kun je makkelijk de partij volgen en blijven zien.
Arno bood remise aan, speelde met zwart en de stelling was erg dichtgeschoven. Hun teamleider gaf toestemming om het bod te accepteren, maar de speler dacht beter te staan en ging volop alles op pion h7 richten. Het gevaar bleek uiteindelijk niks in te houden en zo werd het alsnog remise.
Joep en Bas hadden een pittige partij , waarbij lastig te zeggen was welke kant het op zou gaan. Bij Bas leek hij te gaan verliezen , want tegenstander kwam gevaarlijk opzetten met twee verbonden vrijpionnen. maar bij de uitvoering wist Bas hem in de fout te lokken. kassa! Joep zat wel te zuchten dat het niet meezat, maar klasse verloochend zich niet en ook Joep trok aan het langste eind.
Ikzelf speelde ( ook ) tegen een laag gerate speler, maar pas op! Hij truucte er lustig op los! gelukkig kon ik zijn vrijpion neutraliseren en had remise in handen. Alleen liet ik het "eenvoudige plan " helemaal los toen ik 59....Le6 ?? speelde. Zie hieronder.
Zo rond 16.15 dachten we dat het wel een vroegertje kon worden. Laatste partij nog was die van Roger tegen Koos Stolk. Roger leek beter te staan wegens zijn prachtige lopers. Ondertussen was er in de keuken een filosofische discussie "Wat is belangrijker in het schaken; goede stukken of goede velden? " Roger ging snel van iets beter naar veel beter en het leek een kwestie van tijd. dat werd het ook, maar het werd dus een latertje. Op de foto zie je de stelling met Roger aan zet. gewonnen riep iedereen. dat was het objectief ook ( voer de stelling maar eens in! ) Op gegeven moment ziet in ieders hoofd een grote ooooppppssss. het was nietwaar, stelling helemaal remise. wat was er gebeurd? Uiteindelijk kon Koos het toch niet bolwerken en haalde Roger opgelucht adem.
Zo wonnen we dus met 5,5 - 2,5
Volgende match zaterdag 25 november in denksportcentrum , Leiden tegen Philidor Leiden 3.
Waar kijkt iedereen naar? Meeste tafels zijn al leeg.Joep en Bas genieten al van een biertje na hun winstpartijen.Hogeschool van het eindspel. Hoe loopt dit af?
VOLEWIJCKERS-1 wint in SGA , door Frank van der Velpen
Amsterdam West 3 - De Volewijckers 1
Ik had al weer de term moeizaam in de titel willen verwerken, maar toen ik eens rustig naar de resultaten ging kijken viel mij op dat over de eerste 2 wedstrijden de witspelers 100% hebben gehaald. Dus de verliezen werden met zwart gehaald en overall is dat best een goede prestatie.
Toch leek het even 4-4 te kunnen worden als het tegen zou zitten.
Oke, het leek aan het begin van de wedstrijd een makkelijke overwinning te gaan worden.
Sanne spon zijn web rond de toren van zijn tegenstander en op een gegeven moment ging die toren er aan 1-0. Daarna kwam er 1 1/2e punt binnen. De tegenstander van Barry poogde met een vermeende koningsaanval iets te forceren, maar Barry stabiliseerde eerst met zwart de stelling en manoeuvreerde zich bekwaam naar een betere stelling. Ik zag naast mij de SGA-meester aan het
werk 2-0. Bij Fred Jungen had zijn tegenstander zich ingegraven in de hoop een halfje bij elkaar
te sprokkelen. Die hoop werd bewaarheid 2 ½ - ½
Bij mijn eigen partij had wit steeds het betere van de stelling volgens de computer. Het zwarte paard op a6 bleef constant “a pain in the ass” voor zwart en op een gegeven moment werd het een fraai
aanvalsobject. Met een matdreiging in het verschiet gaf zwart op 3 ½ - ½
Maar toen kwamen er toch wat donkere wolken de zaal binnen. Buiten was het al slecht weer op die donderdag 2 november, maar binnen kwam toch ook wel dreiging onze kant op. Martin en Richard stonden er met zwart niet al te best bij. Roger stond in het middenspel erg goed, maar kwam toch wel in knallende tijdnood en bij Cor bood zijn tegenstander remise aan in een remise stelling.
In het slechtste geval kon het dus een 4-4 worden en voor een teamleider zijn dat geen “gezonde”
toestanden. En toen werden de wolken donkerder en donkerder. Martin moest zijn partij opgeven met de opmerking “ik had nooit de torens moeten ruilen”, maar berouw komt na de zonde.
En ook Richard moest na taai verdedigen opgeven waarna de stand 3 ½ - 2 ½ werd met Roger nog 1 minuut op de klok. Nu is het tegenwoordig zo dat je er per zet ook wel iets bij krijgt, maar 1 minuut is toch wel karig. Bij Cor klaarde het inmiddels op, want hij kreeg pion f5 van zwart aangeboden en
zoiets moet je bij Cor niet doen.
En toen brak de zon door: Cor wist zijn voordeel in winst om te zetten en pal daarna won ook Roger zijn tijdnood-partij. Met als resultaat dat het 5 ½ - 2 ½ werd en er leek geen vuiltje aan de lucht.
Voordeel bij dit alles is wel dat iedereen van de 0 af is en we hebben tot nu toe 1 remise in het team.
We krijgen nu 2 belangrijke thuiswedstrijden: eerst tegen VAS en daarna Fisher Z.
Van mij mogen dat best moeizame overwinningen worden.
Volgende wedstrijd is weer thuis; Woensdag 29 november komt VAS 2 op bezoek.
Woensdag 18 oktober. Ook voor het derde team gaat de externe competitie vandaag beginnen.
Na een wat rommelig begin (We spelen vandaag niet zoals gebruikelijk in het bovenzaaltje, maar beneden) heeft iedereen de eerste zetten gezet. Al snel staan we met 2 – 0 voor. Dat gaat goed.
Paco is binnen de kortste keren klaar en Piet volgt zijn voorbeeld.
Mijn tegenstander doet een paard in de aanbieding. Een hele mooie, getructe zet. Als ik ‘m neem moet ik oppassen voor mat op de achterste lijn. Een heel mooi offer. Dat moet gezegd. Gelukkig zie ik een nog mooiere afwikkeling. Ik accepteer het offer, hij valt daarop mijn paard aan én (verholen) ook mijn toren op A1. Met mat. Ik laat mijn paard lekker staan en zet mijn aangevallen toren zó, dat “als hij mijn paard slaat”, hijzelf mat gaat op de achterste lijn. Mijn tegenstander denkt vervolgens 40 minuten na. En heeft 15 minuten daarna verloren.
We staan met 4 – 2 voor.
Helaas, helaas. Onze laatste twee partijen gaan verloren.
Laat ik positief afsluiten.
Mees en Piet en Paco wonnen ook.
Kijk dat is leven volgens het motto: mijn glas is half vol.
Zaterdag 7 oktober speelde De Volewijckers ziijn eerste wedstrijd in de KNSB-competitie. Dat was dus een primeur! Er werd gespeeld in het knusse ontmoetingscentrum Het Baken (Purmerplein) waar dit seizoen de thuiswedstrijden van dit team zullen worden gespeeld. Tegenstander was SV Botwinnik uit Zoetermeer. Vorig seizoen als 2e geëindigd in de 5e klasse, ook nu weer een kampioenskandidaat.
Onze verwachtigingen waren niet hooggespannen, omdat het gemiddelde ratingverschil met onze tegenstander ca. 240 punten in ons nadeel bedroeg. Maar we hebben onze huid duur verkocht! Het waren allemaal lange partijen. Onze eerste drie bordspelers (Martin, Roger en Bas) wisten alle drie te winnen, waarbij de overwinning van Bas (in een spannende spectaculaire partij) ook voor hem een verrassing was. De anderen vochten ook voor wat ze waard waren, maar konden het niet bolwerken en dat was geen schande.
Good-old Bé Keizer speelde een puike partij. Hij had remisekansen (wellicht winstkansen op een bepaald moment?), maar moest na 4 uur gestreden te hebben zijn vlag strijken. Toen stond de eindstand 3-5 op het scorebord. Voor onze tegenstanders was dit een teleurstellend resultaat, want bordpunten kunnen aan het eind van het seizoen doorslaggevend zijn.
Voor Louy was het zijn eerste externe wedstrijd, ondanks verlies smaakte het bij hem naar meer. Arno en Ronald zullen op grond van hun ervaring dit seizoen zeker nog van zich laten horen! Tot slot: Perry en Bé zeer bedankt voor het invallen.
Het zag er in eerste instantie niet naar uit dat ons SGA-1 team hard moest werken voor de overwinning tegen het 2e team van Oosten Toren.
Op het moment dat we eens gingen kijken hoe een ieder er bij stond was het al 2-0 door Barry en Tigran, maar daarna moest het team toch echt aan de slag.
Er zijn de verschillende fases in het schaakspel waarbij de betere speler zijn meerwaarde kan tonen. In de opening hadden Barry en Tigran al hun beslissend voordeel bereikt en Roger kwam niet lekker uit de opening.
Dan is er het middenspel waarbij de betere speler middels tactische wendingen toe kan slaan. Daar gaf Fred Jungen een fraai staaltje van weg.
Hij kwam dan wel met een pion minder uit de opening, “ik gaf 'm gewoon weg” zei hij eerlijk, maar met een fraaie combinatie won hij tijdelijk een paard dat hij onder gunstige omstandigheden weer terug gaf. Het eindspel speelde hij netjes naar winst: 3-0.
Bij Martin Beugel ging de tegenstander in de aanval. Een goed idee voor een speler met een lagere rating, want anders ga je er meestal kansloos vanaf. Martin pareerde de aanval netjes en zo kwam de 4-0 op het bord en toen werd het lang stil en kwamen er toch wel wat donkere wolken boven de borden.
Sanne Visser speelde met zwart op een gegeven moment f5 en dat leek er goed uit te zien, maar of hij heeft een goede voortzetting gemist, of f5 was niet zo mooi als dat het leek. De stelling ging zienderogen achteruit en met een combinatie werd de partij door zijn tegenstander beeindigd: 4-1. En toen gingen de resterende stellingen nog niet zo simpel. Eerst leek het weer heel goed te gaan op de borden en dan weer minder. Roger kwam op een gegeven moment een toren voor, waarbij wit niet voldoende compensatie had, maar op een gegeven moment kon wit de toren
terug winnen en was het eindspel verloren voor Roger. Dat was wel een pijnlijke nederlaag, want hij had zich uit een slechte opening teruggevochten, maar helaas: 4-2.
Onze nieuwe aanwinst Cor Croese stond lange tijd wel beter, ofschoon hij over zijn eigen behandeling van de opening niet zo tevreden was. Maar om tot winst te komen moest hij hard werken en veel tijd gebruiken. Uiteindelijk brak hij toch door en kon hij als match-winnaar worden betiteld: 5-2. Waarna Richard Lindeman, in een zwaar middenspel met uiteindelijk voor beiden weinig tijd, het hoofd fraai koel hield en netjes de vrijpion naar de overkant hielp. Zijn tegenstander probeerde er nog een aanval uit te persen, maar die werd keurig door Richard lam gelegd.
En zo kwam de 6-2 op het bord. Onze concurrent voor de titelstrijd lijkt al bekend: Fisher Z. Zij wonnen de topper tegen de Amstel-1 met 4 ½ - 3 ½.
Aldus non-playing captain Frank vd Velpen.
Sportiviteit omvat het gedrag dat van een goed sportman of -vrouw wordt verwacht wanneer hij of zij de sport uitoefent. Sportiviteit is het naleven van de geschreven en de ongeschreven regels die bij een sport horen en die mede worden gehandhaafd door een wedstrijdleider.
Het gaat hier om een wedstrijd van het bronzen team. Dat op 11 januari om 20.00 uur in spanning klaar stond om de wedstrijd tegen Amsterdam west te beginnen. De geschreven regel is dat een teamwedstrijd om 20.00 uur begint. De ongeschreven regel, de gewoonte in dit geval, is dat de start in de praktijk zo’n tien minuutjes later is. Schakers moeten even naar de wc een kopje koffie halen of hebben de weg naar een nieuw clublokaal niet tijdig bereikt. Tot zover alles fijn.
Van Amsterdam west was er om 20.15 uur nog maar een speler (bord 3) aanwezig. Zij heeft getracht de overige drie spelers op te roepen. Om 20.45 uur ongeveer arriveerde (buiten de oproep om) nog een bijzondere en bozige tegenstander die de weg niet had kunnen vinden. Aanvankelijk staand en heftig bewegend achter bord 4 begon hij zijn partij tegen Bé.
Er was inmiddels bericht binnen gekomen dat een andere speler door zijn vader gebracht zou worden. Om 21.00 uur was hij er niet. Dat betekent volgens het reglement dat zijn partij verloren wordt verklaard. Ik vind dat terecht omdat een uur wachten echt wel genoeg is en de lust om nog een partij te spelen bij mij dan wel weg is. Van een gewoonterecht om nog een kwartiertje respijt te geven is geen sprake. Omdat ook de vierde speler niet aanwezig was had Amsterdam west verloren. Althans volgens de regels. We konden gaan snelschaken en zo.
De wedstrijdleider besloot echter uit sportiviteitsoogpunt om nog tot 21.15 uur te wachten. Dat oogt heel lief en sportief maar is dat ook zo? Het lijkt een beetje op doorspelen nadat je je tegenstander mat hebt gezet, dat heb ik eens gedaan en ik verloor, maar als verzachtende omstandigheid mag gelden dat ik dat toen niet zag en mijn tegenstander ook niet). Michiel en ik zaten al zo’n 1 uur en 15 minuten te wachten. Om 21.13 uur kwam de jongen/speler voor bord 2 hijgend binnenrennen. Michiel was met wit zijn tegenstander. Michiel maakte linksvoor op het bord een fout en verloor. Mijn tegenstander op bord 1 kwam gelukkig niet binnen rennen want om de concentratie op te brengen voor een serieuze partij schaak zou ik moeilijk hebben gevonden. Mijn tegenstander verloor zoals het in dit soort gevallen hoort, reglementair. Gelukkig won Tycho op bord 3 van een sterke speler en Bé produceerde een mooi lange afstandsmat; 3-1. Dit had anders kunnen aflopen. Mijn advies: Speel niet door als je tegenstander al verloren heeft.
