Mooie teamprestatie Volewijckers 1

Door Frank van der Velpen

U kent het vast wel. Wat vindt U erger: team verliezen en zelf winnen of
zelf verliezen en team winnen ? Ik zal voor mezelf spreken: het winnen van het
team verzacht de pijn van het zelf verliezen aanmerkelijk. Maar bij de wedstrijd
Volewijckers.1 – KLM Pegasus.1 deed zich een interessant fenomeen voor.
We kwamen al snel met 2-0 achter, maar dat was voor menig speler het teken om
voor de winst te gaan bij een gelijke stelling. In feite hebben de 2 nederlagen bijgedragen
tot de nette 6-2 overwinning en kunnen we toch echt van een teamprestatie spreken.
Ik als teamleider kan er trots op zijn.
Fred Jungen moest tegen een tegenstander die er met een score van 3 uit 4 goed bij stond.
Op een gegeven moment zag ik de torens geruild worden en zwart had nog een loper naast
de pionnen over 0-1. Martin Beugel was toch wel de verrassende tweede nederlaag.
Hij had even niet verder gekeken dan noodzakelijk leek en zag zijn loper in de problemen komen en zo stonden we met 2-0 achter.
Maar zoals al opgemerkt was dat voor de rest van het team reden om de ruggen te krommen. Roger Mehra stond al snel beter in een toreneindspel met een pion meer. Hij speelde tegen Hans Solcer, die tot deze wedstrijd nog ongeslagen was. Er zaten wel meer spelers bij KLM Pegasus met een persoonlijk goede score en dat maakt de 6-2 overwinning eigenlijk nog mooier. Barry speelde op bord 3 met zwart en zorgde ook al snel voor 2-2 en toen werd het een tijdje stil. Zelf was ik met zwart druk bezig tegen Maurits vd Meer die met een score van 4 ½ uit 5 hoog op de topscorerslijst stond. Naast onze Barry.
Al snel was ik de opening vergeten en dacht aan de wijze woorden van Barry: het is allemaal psychisch, je moet er volledig voor gaan. En zo ging ik de zetten zelf verzinnen met de zet Ta7 als teken dat ik wel enigszins wist waar ik mee bezig was. Met zwart een pion op a6 en b7 met een toren op a7. Zelfs de computer gaf aan dat die zet op dat moment de beste was. Cor Croese was op dat moment langs de borden gelopen en zag de toren “verdwaald” op a7 staan en dacht: “die zet is zo raar, zal wel theorie zijn”.
Op een gegeven moment stond ik wel iets beter met zwart, maar zag geen winstplan. Een
van de moeilijkste zaken van het schaken is het vinden van “de doodsteek”. De beslissende wending in de partij voor de overwinning. Omdat ik de stand op de borden niet goed wist en
wel wist dat we al 2 partijen verloren hadden, deed ik een riskante poging op winst te spelen met g5. Het plan was misschien niet zo slecht, maar de uitvoering was minder. Mijn tegenstander schrok wel van die zet, dus deed door de schrik ook niet de beste zetten.
Toen hij de torens afruilde zag ik dat het pionneneindspel voor mij zeer kansrijk was.
Uiteindelijk verliep het pionneneindspel zoals ik gezien had en de winst was binnen.
Sanne met wit heb ik niet gezien, ofschoon ik 1 keer het bord gezien heb en vond dat hij
ruimtevoordeel had. En zo stond het 4-2 voor ons en in de wandelgangen werd al van een
6-2 overwinning uitgegaan. Ik sprak Cor Croese na de partij en hij was tevreden over zijn eerste deel van de partij, maar toen ook hij naar “de doodsteek” op zoek ging keurde hij een
winnende wending onterecht af. Zijn tegenstander, de beste speler Peter den Heer, speelde taai tegen, maar ook Cor nam geen genoegen met remise vanwege de 2-0 achterstand en
bleef op winst spelen met 5-2 als gevolg. Tot slot kwam er een licht applaus bij het bord van Tigran vandaan ten teken dat hij zijn partij op bord.2 netjes gewonnen had en zo kwam toch nog een nette teamprestatie van 6-2 op de borden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *