Het zag er in eerste instantie niet naar uit dat ons SGA-1 team hard moest werken voor de overwinning tegen het 2e team van Oosten Toren.
Op het moment dat we eens gingen kijken hoe een ieder er bij stond was het al 2-0 door Barry en Tigran, maar daarna moest het team toch echt aan de slag.
Er zijn de verschillende fases in het schaakspel waarbij de betere speler zijn meerwaarde kan tonen. In de opening hadden Barry en Tigran al hun beslissend voordeel bereikt en Roger kwam niet lekker uit de opening.
Dan is er het middenspel waarbij de betere speler middels tactische wendingen toe kan slaan. Daar gaf Fred Jungen een fraai staaltje van weg.
Hij kwam dan wel met een pion minder uit de opening, “ik gaf ‘m gewoon weg” zei hij eerlijk, maar met een fraaie combinatie won hij tijdelijk een paard dat hij onder gunstige omstandigheden weer terug gaf. Het eindspel speelde hij netjes naar winst: 3-0.
Bij Martin Beugel ging de tegenstander in de aanval. Een goed idee voor een speler met een lagere rating, want anders ga je er meestal kansloos vanaf. Martin pareerde de aanval netjes en zo kwam de 4-0 op het bord en toen werd het lang stil en kwamen er toch wel wat donkere wolken boven de borden.
Sanne Visser speelde met zwart op een gegeven moment f5 en dat leek er goed uit te zien, maar of hij heeft een goede voortzetting gemist, of f5 was niet zo mooi als dat het leek. De stelling ging zienderogen achteruit en met een combinatie werd de partij door zijn tegenstander beeindigd: 4-1. En toen gingen de resterende stellingen nog niet zo simpel. Eerst leek het weer heel goed te gaan op de borden en dan weer minder. Roger kwam op een gegeven moment een toren voor, waarbij wit niet voldoende compensatie had, maar op een gegeven moment kon wit de toren
terug winnen en was het eindspel verloren voor Roger. Dat was wel een pijnlijke nederlaag, want hij had zich uit een slechte opening teruggevochten, maar helaas: 4-2.
Onze nieuwe aanwinst Cor Croese stond lange tijd wel beter, ofschoon hij over zijn eigen behandeling van de opening niet zo tevreden was. Maar om tot winst te komen moest hij hard werken en veel tijd gebruiken. Uiteindelijk brak hij toch door en kon hij als match-winnaar worden betiteld: 5-2. Waarna Richard Lindeman, in een zwaar middenspel met uiteindelijk voor beiden weinig tijd, het hoofd fraai koel hield en netjes de vrijpion naar de overkant hielp. Zijn tegenstander probeerde er nog een aanval uit te persen, maar die werd keurig door Richard lam gelegd.
En zo kwam de 6-2 op het bord. Onze concurrent voor de titelstrijd lijkt al bekend: Fisher Z. Zij wonnen de topper tegen de Amstel-1 met 4 ½ – 3 ½.
Aldus non-playing captain Frank vd Velpen.
Leuk verslag Frank.
Ik hoop dat je een volgende keer (als je zelf weer meespeelt) er toch weer een klein verslagje uit kan persen.