Volewijckers 1 begint sterk

STERKE START VOLEWIJCKERS 1  door Frank van der Velpen

Zonder de iconen Barry Brink en Tigran Spaan gingen onze mannen van Volewijckers 1 op pad naar Oosten-Toren 1.  Uiteindelijk had het team gekozen om niet als “kanonnenvoer” te dienen in de hoofdklasse, ofschoon er ook mensen waren die de eer om in de hoofdklasse te spelen belangrijker vonden. Aan het eind van het seizoen zullen we weten wat de beste keuze geweest zou zijn.

Nu in de eerste klasse tegen Oosten-Toren 1 met Jan de Boer onder onze hoede. Al snel bleek dat het spelen met wit toch wel zijn voordelen heeft. Alle witspelers kwamen beter of gelijk uit de opening met Fred Jungen als grootste winnaar. Hij graaide als een hongerige wolf menig pion van het bord en volgens mij ook nog een stuk. Zwart had al zijn hoop op zijn vrije c-pion gevestigd, maar Fred toonde aan dat hoop toch vaak uitgestelde teleurstelling is. En toen kwam het bekende middenspel waarbij het wachten is welke kant de kwartjes op zouden vallen. Meestal komen er dan toch wel enige verrassingen, maar daar leek het deze keer niet op uit te draaien. Tijdens het middenspel ging ik even een rondje langs de borden doen, want als verslaggever moet je toch iets opmerken over de partijen. Cor had een interessante stelling bij een Franse doorschuiver. Dat leek me Cor wel toevertrouwd. Martin stond goed met zwart, maar wit leek een stelling uit beton te vervaardigen. Een geweigerde Ben-Oni is daar vaak wel de oorzaak van. Roger had ruimtelijk voordeel en toen er ook nog een zwakte op f6 kwam bij zwart zag ik het er zeer positief in voor Roger. Zelf kreeg ik met zwart weer eens zo’n quasi ‘London System’ tegen me en de witte pionnen op de koningsvleugel kwamen al snel als hagel op me af. Sanne kwam beter uit de opening met wit en Richard leek me gelijk tot iets minder te staan. Fred stond als een vorst en de stelling van Jan kon nog alle kanten op. Het zag er al met al niet slecht voor ons uit en uiteindelijk gebeurde er weinig verrassends conform mijn eerste analyse. Fred bracht de 1-0 binnen en al snel stond het 2 ½ – ½.

Martin vond het met zwart wel mooi zo en Sanne had door “rustig te blijven” volgens eigen zeggen netjes het punt gepakt. Op dat moment stond ik voor de keuze om een schijnoffer te plegen, ofschoon je dan wel zeker moet zijn dat het een schijnoffer is en geen permanent offer. Een foutje is snel gemaakt. Maar geen offer was remise en het schijnoffer gaf winstkansen. Ik moest aan een opmerking van Hans Bohm denken in het grijze verleden.

Hij merkte bij een partij van mij op: “waarom nam je de pion op a7 niet ?”. “Als je hout kunt pakken, moet je het pakken” zei hij vermanend. Die partij werd remise en als ik op a7 had gepakt had ik winstkansen gehad. En zo kwam mijn offer op e5, wat thuis door de computer toegejuicht zou worden. En toen vlogen de uitslagen in het rond. Cor had zijn scherpe Franse partij tot winst gebracht. Roger nam genoegen met remise, nadat hij een pion had weggegeven. Ik vermoed dat de computer bij zijn partij vast iets moois gevonden heeft voor wit. Wat stond wit goed. Mijn offer sloeg door en wit zag al snel geen heil meer in de stelling, hetgeen later door de computer bevestigd zou worden. En Richard had ook gewonnen, ofschoon ik helaas niet weet hoe.

Bij uitpartijen neem ik vaak ook enige teamgenoten mee terug en dan kan ik ze fraai aan een scherp interview onderwerpen. Maar deze keer ging het merendeel niet met mij mee, vandaar. Hoe Jan uiteindelijk verloor weet ik nu ook niet, omdat hij op het laatste moment niet met mij mee terug reed, maar met Sanne. Neemt niet weg dat we voor dit seizoen een sterke start hadden met een 6-2 overwinning.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *