VOLEWIJCKERS IN FINALE BEKER , door Frank van der Velpen.
Het was 1 zet, die bepalend was of VAS, de koploper in de Topdivisie, of de Volewijckers, de koploper in 1A, de halve finale van de beker zou winnen.
Met deze opmerking doe ik natuurlijk Barry, Tigran en Martin te kort want ook zij droegen bij aan de overwinning. Maar als de tegenstander van Cor die ene zet niet gedaan zou hebben was het 2-2 geworden en was VAS winnaar geworden. Bij een gelijk spel vervalt eerst de score van het 4e bord en daar had Martin een fraaie overwinning behaald. Maar het werd geen 2-2 vanwege die ene zet. Cor zag de hand van zijn tegenstander boven diens paard hangen en dacht : “ja, ja zet m” want hij had al gezien dat dat in feite een blunder zou zijn voor zwart.
Dit voorval doet me denken aan een gebeurtenis heel lang geleden en ik weet niet eens meer of het aan mijn bord gebeurde, dan wel dat ik het zag gebeuren bij een ander. Een speler “hangt” met zijn hand boven een pion en denkt nog na of hij die zal zetten. Zijn tegenstander wil zo graag dat hij de pion zet, want dat kost een stuk, waardoor hij een duw tegen de tafel geeft in de hoop dat de pion dan de hand raakt waardoor hij kan zeggen: “stuk aangeraakt”. Dat zijn nou weer van die gebeurtenissen, die ik onthoud. Eerst haalt de tegenstander van Cor zijn hand weg waardoor Cor denkt: “verdorie, hij ziet het”, maar daarna speelt hij alsnog het paard waardoor Cor zijn loper tegen het paard kan ruilen en zijn vrijpion naar de overkant loopt. En in plaats van te verliezen wint Cor: 1-0 Volewijckers.
Ik heb het al vaak gehad over dat kwartje dat een bepaalde kant op valt.
Nou, dit was een rijksdaalder die de goede kant op viel. Winnen of verliezen op bord 2 is bij een viertal en de beker heel belangrijk, mede gezien wat er gebeurt bij
een 2-2 stand.
Zo halverwege de wedstrijd ging menig toeschouwer een kijkje nemen en bijna alle Volewijckers-toeschouwers kwamen weer een beetje bedrukt beneden.
Martin stond beter, daar was iedereen het wel over eens, maar Cor stond belabberd en Tigran en Barry stonden niet beter, dus de 2-2 hing in de lucht, dus uitgeschakeld.
Maar zoals zo vaak gebeurt er toch wel veel in het 2e deel en in ieder geval komt er duidelijkheid. Martin won alsnog na “het geluk van Cor” en toen stond het 2-0 met nog 2 zwart-partijen te gaan. En die zwartspelers stonden inmiddels niet minder. Barry stond wel een pion achter, maar had een beter stukkenspel. Hij was uit een opening gekomen, die we hem nooit eerder hebben zien spelen. Knap dat hij direct weet hoe hij daarmee om moet gaan. Als ik een nieuwe opening speel verlies ik de eerste 5 partijen, omdat ik niet precies weet hoe ik ermee om moet gaan. Leergeld zullen we het maar noemen. Eerst was het Barry die het beslissende halfje haalde en daarna haalde ook Tigran zijn halfje met zwart binnen, ofschoon ik dacht dat hij het pionneneindspel beter had kunnen spelen, maar ik kan me vergissen.
Leuke anekdote had Tigran bij zijn wedstrijd. Een tijd geleden had hij een snelschaakpartij tegen deze zeer jonge tegenstander gespeeld en toen speelde hij siciliaans waarbij zijn tegenstander a tempo de eerste 20 zetten op het bord zette. Hij verloor kansloos. Dus koos hij deze keer een solide verdediging in de geest van Tigran Petrosian en kwam zo op een gelijk spel uit.
Al met al een nette prestatie van het Beker-team.